فرهنگ بازیگران - صد نقش و اجرای ماندگار تاریخ سینما

به خدا این فقط یک فیلم است آل

آل پاچینو

در نقش سانی ورتزید

بعد از ظهر نحس(سیدنی لومت 1975)

پاچینو در نقش سانی دزد ناشی که بخاطر تامین مخارج عمل جراحی تغیر جنسیت دوستش به بانکی حمله می کند شخصیتی که مادرش می توانست به حال او دل بسوزاند طوری از کار در می آورد که همه تماشاگران برایش دلسوزی می کنند.

سیدنی لومت ار آل خواسته بود نقش سانی را تا حد امکان نزدیک به خودش بازی کند تا آن قضیه نامانوس زنده جلوه نکند و پاچینو که به تناوب مهربان و ترسناک و مغرور و به لحاظ عصبی به هم ریخته است در واقعیت این قصه حقیقی  استوار باقی می ماند.

در آن صحنه بداهه ای که صانی در حال مکالمه با مرد و زنی است آل آنچنان طبیعی و درضمن کلافه است که دوست دارید به او یاداوری کنید این فقط یک فیلم است.

 

شاهزاده تاریکی سینمای آمریکا

آل پاچینو

در نقش مایکل کورلئونه

پدر خوانده 2 (فرانسیس فورد کاپولا 1974)

بازی پاچینو در فیلم میانی سه گانه فرانسیس فورد کاپولا بزرگترین بازی در میان بازی های عالی فیلم است.

با پاچینو با آن چشمان گود افتاده اش حتی زمانی که شرارتش را بروز می دهد نیز همدلی می کنیم.

پاچینو چه زمانی که در مقابل سناتور فاسد می ایستد و چه زمانی که برادرش را وارد جهنمی مرگبار می کند و چه زمانی که با خون سردی کی را از خود می راند فوق العاده گیراست.

اشتباه نکنید با شاهزاده تاریکی سینمای آمریکا رو بروید

بعید است بدانید:

نقش اصلی فیلمهای برخورد نزدیک از نوع سوم(1977) و اینک آخر الزمان(1979) و کریمر علیه کریمر(1979) و متولد چهارم ژوئیه(1989) و زن زیبا(1990) و مد سرخ(1995) و نقش هان سولو در جنگ های ستاره ای (1977) را رد کرد.

در مصاحبه ای ادعا کرد وقتی کنترل چی سینما بود در حالی که از پله ها پایین می آمد خدش را در دیوار های آینه کاری شده تحسین می کرده تا اینکه بلاخره از کار اخراج شده است.

عادت کشیدن دو بسته سیگار در روز را در سال 1994 برای محافظت از صدایش ترک کرد.

رنگ سیاه را دوست دارد.

اجدادش اصالتا از کورلئونه سیسیل بودند.

فقط یک جمله اضافه کنم وقتی خسرو شکیبایی برای بازی در نقش هامون به اوج سرگشتگی رسید و آن نقش را بدون عیب بازی کرد یا شاید زندگی کرد 15 سال طول کشید تا بتواند از نقش حمید هامون بیرون بیاید و بتواند در فیلم سالاد فصل خسروی دیگری باشد.

منابع مجله دنیای تصویر شماره 159 و کارنامه یکساله مجله فیلم 85

فرهنگ بازیگران - صد نقش و اجرای ماندگار تاریخ سینما

پیتر اوتول در نقش تی.ای.لورنس

لورنس عربستان(دیوید لین 1962)

اوتول به طرز بی باکانه و اغلب خیره کننده ای بر تقریبا همه صحنه ها چیرگی دارد این است که نقش لورنس ابتدا به آلبرت فینی و مارلون براندو پیشنهاد شده بود.

خدایان سینما را شکر می گذاریم که دیوید لین ، پیتر اوتول را برای این نقش انتخاب کرد

برگرفته از ماهنامه سینمایی فیلم

آلفردو پاچینو AL.PACINO

الفردو پاچینو در سال 1939 در یک خانواده ایتالیایی تبار در نیویورک دیده به جهان گشود .
او نیز از چمله بازیگرانی است که برای خروج از پشت دیوار بلند گمنامی و قرار گرفتن در جایگاه شایسته خود به یک اتفاق خجسته نیاز داشت .
او که تا 32 سالگی در پیچ و خم تئاترهای برادوی و آموزشهای اکتورز استودیو به پروزش انرژی نهفته در صحنه خود را با نقشهایی نه چندان موفق به آستانه سینما رسانده بود در سال 1972 این امکان را یافت که با درخشش در 2 فیلم " ناتالی و من " و " وحشت در نیدل پارک " استعداد کم نظیر خود را بروز دهد.
از این پس پاچینو گام در راهی نهاد که تا به امروز او را به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران سینمای جهان و یکی از اساتید مسلم بازیگری رهنمون کرده است .
بدون شک ایفای نقش " مایکل کورلئونه " در فیلم بی نطیر ( پدرخوانده 1) گامی موثر به سوی قله های ترقی بود .
پس از موفقیت پدر خوانده , پاچشنو نوار موفقیتهای خود را با دو فیلم سرپیکو و مترسک ادامه داد.
سرپیکو بار دیگر او را مانند پدر خوانده نامزد جایزه اسکار کرد .
نقش افرینی دوباره او به نقش مایکل کورلیونه و این بار در فیلم پدرخوانده 2 و این بار نیز در مقابل یکی دیگر از نوابغ بازیگری چهان یعنی دونیرو بار دیگر او را نامزد جایزه اسکاری کرد که به نظر می رسید زمان زیادی را باید برای به دست آوردن آن تلاش کند .

پاچینو دهه 70 را با سه فیلم دیگر به پایان برد که برای دو فیلم " بعد از ظهر سگی " و : عدالت برای همه " بار دیگر نامزد جایزه اسکار شد .
دهه 80 دهه سقوط پاچینو بود , شاید تنها بتوان به فیلم بی نظیر برایان دی پالما " صورت زخمی " در این دهه اشاره کرد . گرفتار شدن پاچینو در دام الکل و کوکایین پاچینو را به سمت نابودی می کشید
پاچینو با ترک اعتیاد خود دوباره به عالم سینما بازگشت و بار دیگر شخصیت مایکل کورلئونه را این بار در شکل و شمایلی جدید و در آخرین قسمت از 3 گانه پدرخوانده " پدرخوانده 3 " تجسم بخشید..
پس از ترک اعتیاد پاچینو دوباره با قدرت به نقش آفرینی های خود ادامه داد و انقدر در کار خود استمرار بخشید تا اینکه در سال 1982 آکادمی اسکار او را برای ایفای نقش سرهنگی کور شده در فیلن " بوی خوش زن " شایسته دریافت جایزه اسکار اعلام کرد .
بازگشت باشکوه پاچینو به عالم سینما همچنان ادامه دارد و او همچنان با نقش آفرینی های بی نظیر خود بر پرده سینماها می درخشد .



فیلمنگاری :

ناتلالی و من 1969
وحشت در نیدل پارک 1971
مترسک 1973
سرپیکو 1973
پدرخوانده 2 1974
بعد از ظهر سگی 1975
بابی دیرفیلد 1977
عدالت برای همه 1977
دریانوردی 1980
نویسنده , نویسنده 1980
صورت زخمی 1983
انقلاب 1985
بازجویی 1986
دریای عشق 1988
دیک تریسی 1989
فرانکی و جانی 1990
پدرخوانده 3 1990
گلن گری گلا راس 1992
بوی خوش زن 1992
راه کارلیتو 1993
مخمصه 1995
شهرداری 1996
درجستجوی ریچارد 1996
دنی براسکو 19997
وکیل مدافع شیطان 1997
خودی / نفوذی 1998
هریکشنبه موعود 1999
قهوه چینی 2000
بی خوابی 2002
سیمونه 2002
مردمی که می شناختم 2002
تازهکار 2003
گیگلی 2003

فرهنگ بازیگران - مارلون براندو (3/3)

در سال 1991 یکی از یازده فرزند براندو به جرم قتل دوست خواهرش به پنج سال زندان محکوم شد.

مدتی پیش مجله Premiere چاپ آمریکا، در یک رای گیری نقش دون کورلئونه( با بازی براندو) در فیلم پدرخوانده را به عنوان ماندگارترین شخصیت تاریخ سینما برگزید.

براندو یک بار هم در مقام کارگردان در پشت دوربین قرار گرفت. این فیلم سربازهای یک چشم نام داشت که در سال 1961 ساخته شد.

در آخرین فیلم، براندو داشت نقش خودش را بازی کرد. نام این فیلم که به تازگی ساخته شده است برادوی : عصر طلائی است.

براندو هفت بار نامزد دریافت اسکار شد که دوبار به او تعلق گرفت.

فیلم نگاری
:
مردان 1950
اتوبوسی به نام هوس 1951
زنده باد زاپاتا 1952
جولیوس سزار 1953
دزیره 1954
وحشی 1954
در بارانداز 1954
مردها و عروسکها 1955
چایخانه ماه اوت 1956
سایونارا 1957
شیرهای جوان 1958
فراری 1959
سربازهای یک چشم 1961
شورش در کشتی بونتی 1962
آمریکایی پلید 1963
داستان تختخواب 1964
نام رمز مریتوری 1965
آپالوزا 1966
تعقیب 1966
دیدار مارلون براندو 1966
کنتسی از هنگ کنگ 1967
انعکاس در چشم طلایی 1967
کندی 1968
بسوزان 1969
شب روز بعد 1969
پدرخوانده 1972
ولگرد نیمه شب 1972
آخرین تانگو در پاریس 1973
آبخیزهای میسوری 1976
سوپرمن 1978
اینک آخرالزمان 1979
نبرد برای آمازون 1979
فورمول 1980
فصل سپید و خشک 1989
فرش من 1990
کریستوفر کلمب 1992
جیمی هالیوود 1994
دون ژوان دو مارکو 1995
جزیره دکتر مورو ۱۹۹۶
شجاع ۱۹۹۷
پول مفت ۱۹۹۸
امتیاز ۲۰۰0

فرهنگ بازیگران - مارلون براندو (2/3)

براندو اینک عنوان بازیگر « متدیست و صاحب سبک » و افتخار همراهی با استنلی کووالسکی را پشت سر نهاده و در عالم حرفه ای که خود به آن چندان ارجی نمی نهد صاحب مقامی خدایگونه است!

جایزه اسکار


1.نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1951 به خاطر " اتوبوسی به نام هوس".
2.نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1952 به خاطر"زنده باد زاپاتا".
3.نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1953 به خاطر" جولیوس سزار".
4.برنده اسکار بهترین بازیگر مرد در سال 1954 به خاطر " One The Waterfront".
5.نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1957 به خاطر" سایونارا".
6.برنده اسکار بهترین بازیگر مرد در سال 1972 به خاطر" The Godfather".
7.نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1973 به خاطر" آخرین تانگو در پاریس".
8.نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1989 به خاطر" A Dry White Season".

مارلون براندو ستاره افسانه ای سینما روز جمعه 2 ژوئیه در سن 80 سالگی پس از مدتها بیماری در بیمارستانی در لس آنجلس درگذشت.
او در سال 1924 در ایالت نبراسکا به دنیا آمد. مادرش الکلی بود و پدرش زنباره ای که در کودکی خانواده اش را ترک گفت.

براندو مدتی مدرسه نظامی رفت و بعد به کارهای مختلفی مشغول شد و نهایتا برای شرکت در کلاسهای بازیگری راهی نیویورک شد و نزد استادش، استلا آدلر متد استانیسلاوسکی را آموخت.

مدتی بعد براندو به مدرسه بازیگری "اکتورز استودیو" که الیا کازان آن رامی چرخاند، راه پیدا کرد و در آنجا زیر نظر لی استراسبرگ متد اکتینگ( روشی که بازیگر برای اجرای نقش باید مدتی آن نقش را زندگی کند) را تکمیل کرد.


اوپیشکسوت سبکی معروف به "متدی" بود که بلافاصله پس از او بازیگرانی مانند جیمز دین و مونتگومری کلیفت و سالها بعد پل نیومن، داستین هافمن و رابرت دونیرو با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.

بازی او در نقش استنلی کووالسکی در نمایش اتوبوسی به نام هوس نوشته تنسی ویلیامز و به کارگردانی الیا کازان در سال 1947 او را به یکی از بازیگران معتبر صحنه تئاتر آمریکا تبدیل کرد.

نخستین حضور براندو بر پرده سینما بازی در فیلم مردان ساخته فرد زینه مان در سال 1950بود. او برای آماده کردن نقشش در این فیلم بیش از یک ماه خود را در بیمارستان بستری کرد. کاری که از دید بسیاری از بازیگران مجرب آن دوران مانند لارنس الیویه یا کلارک گیبل حماقت محض محسوب می شد.


بازی در فیلم پدرخوانده دوباره براندو را به اوج شهرت رساند

براندو در سال 1952 در نسخه سینمائی نمایشنامه اتوبوسی به نام هوس در کنار ویوین لی بازی کرد که به عنوان یکی از بهترین آثار سینمائی آمریکا شناخته می شود.

او در سالهای دهه 1950 در کنار جیمز دین و مونتگمری کلیفت به یکی از ستاره های مشهور هالیوود بدل شد.

شهرت او در سالهای پایانی دهه 1960 کمی افول کرد اما در دهه 1970 با درخشش در فیلم پدرخوانده بار دیگر نامش بر سر زبانها افتاد.

اما مهمترین نقشی که در ابتدای فعالیت سینمائی اش بازی کرد فیلم در بارانداز ساخته الیا کازان بود که نخستین اسکار را برای براندو به ارمغان آورد.

اما بازی درخشان براندو در فیلم پدرخوانده در سال 1972 شاید ماندگارترین نقش سینمائی باشد که یک بازیگر در طول تاریخ سینما بازی کرده است.


چاقی مفرط در سالهای پایانی برای براندو بسیار دردسر آفرین بود

فرانسیس فورد کاپولا کارگردان پدرخوانده برای متقاعد کردن تهیه کنندگان فیلم برای انتخاب براندو تلاش زیادی کرد چرا که عقیده داشتند زمان این بازیگر دیگر گذشته است.

براندو برای بازی در این نقش دومین اسکار را بدست آورد که به نشانه اعتراض به نوع به تصویر کشیدن سرخپوستها درهالیوود، از پذیرفتنش سر باز زد و به جای خود یک دختر سرخپوست را برای گرفتن جایزه به روی صحنه فرستاد.

پس از پدرخوانده دوباره نام براندو در جهان سینما مطرح شد. پس از این بود که براندو در فیلمهای مطرحی مانند آخرین تانگو در پاریس، اینک آخر الزمان و آبگیرهای میسوری بازی کرد.

نقش کوتاه او در انتهای فیلم اینک آخرالزمان نیز از به یاد ماندنی ترین نقشهای تاریخ سینماست.


براندو برای بازی در نقش کوتاهی در فیلم سوپرمن بالاترین دستمزد آن زمان را گرفت.

ادامه دارد.