کوبریک با دکتر استرنجلاو خطرِ جنگی را پیشبینی کرد که وقوع آن در نزد اکثریت قریب به اتفاق مردمِ جهان نامحتمل میآید. از نظر کوبریک همانگونه که آدمها هیچگاه مرگ خود را پیشبینی نمیکنند و همیشه خطر را در کمین همسایه میبینند، وقوع جنگ اتمی ـ بهصورتی که او در فیلمش بهتصویر درمیآورد ـ در نزد مردم همچون واقعیتی خندهآور فرض شده است.
برپایة همین دیدگاه است که کوبریک نیز ساخت و پرداختی هجوآمیز به فیلمش داده است. از نظر او جنگ اتمی را افرادی بهراه خواهند انداخت که خود ارادهای برای کنترل آن ندارند، و همانطور که قربانیان این فاجعه، یعنی کل بشریت، حاکم بر سرنوشت خود نیستند، فرماندهان و رهبران این جنگ نیز کنترلی بر خود و رفتارشان ندارند.
آنچه که باعث شد کوبریک فیلمی گیرا، مجذوبکننده، و تأثیرگذار بسازد، و از پیتر سلرز در سه نقش و جرج سی. اسکات در نقشِ ژنرال ترگیدسون بازیهای بهیادماندنی بگیرد، و موقعیت را برای صحنهپردازیِ کن آدام، فیلمبرداریِ گیلبرت تیلور و موسیقی لوری جانسون فراهم سازد، ایده و اعتقاد کلیاش دربارة فیلمسازی بود.