تیتراژ:

کیست مرا یاری کند؟.

سکانس برتر:

چگونه من آب روان بنوشم ، صدای العطش رسد بگوشم.

دیزالو همراه با والس:

آب میگفت از لب خود آب بده

موج میگفت با تب خود تاب بده

مشک میگفت بتاز ، به ارباب آب بده.

صدای ذهنی:

با افتخار ، سردار او شدم من

سقای کاروان او شدم من

یارب مکن خجل مرا در این ره

دستان و چشمانم فدای این شه

اسلوموشن:

به روی اسب قیام ، به روی خاک سجود ، این نماز ره عشق است ز آداب تهی.

صدای ذهنی:

عباسم و فرزند شیر خدا

دستم به راه حق ، چو گشته جدا

زین ره ندارم غم ، که راه خداست

به راه حق ، جانم همیشه فداست

ای مشک مریز آب رویم را.

سکانس آخر(آره آخر):

عمر سعد به لشگریانش گفت:

شهادت دهید که اولین تیر را من پرتاب کردم.

ای لشگریان خدا برخیزید ، وعده ما بهشت ، حمله کنید.

حضرت زینب فرمود: وای برتو ...

عمر سعد: از شرم گریه میکرد و صورت خود را برگرداند.

سکانس اول: [مکان خارجی - گودال قطلگاه – سکوت – زمان امروز ظهر]

الشمرو جالسو الا صدر حسین

امام حسین فرمود: عجب جایی زانو زده‌ای ای شمر!!! ، اینجا بوسه‌گاه پیامبر خداست.

تیتراژ:

کیست مرا یاری کند؟.

ارادتمند:

MAX PAYNE